Elvira Buonocore's "La Vacca" op het podium van de Piccolo Bellini: een verhaal van verlangen en rebellie.

Van 30 september tot en met 5 oktober brengt Piccolo Bellini " LA VACCA " ten gehore, een voorstelling van BEAT Teatro Company , geregisseerd door Elvira Buonocore en geregisseerd door Gennaro Maresca . De acteurs op het podium zijn: Vito Amato, Anna De Stefano en Gennaro Maresca.

Een zinderende zomer in een onbekende Napolitaanse buitenwijk. Een apathisch land, verwoest door een verlangen naar macht en industriële ontwikkeling dat geen verband of noodzaak kent. Hier leiden twee piepjonge broers en zussen, Donata en Mimmo, een klein en bijna roekeloos bestaan, onbekend voor volwassenen. Verpletterd door onverschilligheid in een eeuwige grijsheid, lijken hun lichamen saai. Geen passie brandt. Toch gebeurt er iets. Donata doorbreekt het grijze landschap van haar adolescentie door simpelweg naar zichzelf te kijken. De ontoereikendheid van haar kleine gestalte, van die onontwikkelde en felbegeerde borst, brengt iets dat voorheen afwezig was naar het centrum van de scène: verlangen. Verlangen is een onschatbare bron van gebeurtenissen, die explodeert met de komst van Elia, een mysterieuze man voor wie Donata een groeiende passie koestert. Helder. Zo getriggerd, kan het mechanisme van verlangen niet langer worden gestopt. De verwachtingen van de personages, nu zichtbaar, zullen op eigen houtje reizen, zich verstrengelen en elkaar aansporen om te doen wat ze willen. Delicaat, krachtig. Een neorealistische fabel. Een verhaal waarin het sprookje, door een overdaad aan realiteit, onvermijdelijk explodeert. Gebouwd op een reeks beproevingen, vertelt De Koe over verlangen en zijn fragiele, radicale bestaan ​​buiten de logica van rijkdom en macht. Een verhaal over liefde en dieren wier lichamen, naar wereldse maatstaven, rijp zijn voor plundering.

AANTEKENINGEN VAN DE REGISSEUR . De koe in alles. De heilige koe en de profane koe. De koe als verlangen naar grote borsten, als verlangen naar wraak. De koe als seks, een teken van vlees, lust, moederschap, dierlijke vezels. De symbolische koe, uitdeler van vruchtbaarheid. De koe verheven tot de n-de graad, haar verheffend tot een symbool, haar universeel makend. Daar komt ze, de koe die ongemakkelijk poseert voor een camera. Zijn naam is Elia. Hij is een herder, maar de mens/industrie heeft hem zijn reden van bestaan ​​ontnomen: zijn koeien. Hier is een koe die stoot, flipt, moe wordt en het dan opgeeft, vernietigd. Het is een jonge koe, en haar naam is Mimmo. Zijn verlangen is om aan de wereld te bewijzen dat hij het kan. Dan verveelt hij zich. Hij valt en stopt, roerloos, overgegeven, walgend van de grijsheid die hem omringt. Mimmo heeft een zusje, een andere koe genaamd Donata. Haar diepste verlangen is om grote borsten te hebben zoals die van televisiesterren; ze heeft ze nodig om lief te hebben en te dienen. Donata is een door media verbijsterde tiener die wanhopig iets van zichzelf wil geven. Deze drie personages zullen elkaar ontmoeten. Drie perfect menselijke koeien. Donata, Mimmo en Elia, verbonden maar mijlenver van elkaar verwijderd, in taal, in leeftijd, in hun verborgen verlangen, strikt geheim gehouden. Het zijn oprechte koeien, consistent tot het einde; ze zullen om liefde vragen, tot het bittere einde. Onbewust zullen ze hun bestaan ​​verklaren, in de schaduw van het lot of toeval, en daarom in de schaduw van een grotere koe, zo groot dat hij niet te zien is. Een macrokoe die er zeker van is veel meer te zijn dan alleen een herkauwer.

Onderscheidingen : Tuttoteatro.com Dante Cappelletti Award 13e editie, Voci dell'Anima Awards 2021 in het Teatro della Centena in Rimini (Critics' Award ex-aequo, Press Award, Theatre Section Award, Confine-Corpo Award), Per-formare il Sociale Award “Om het theater te maken waar ik van droomde” – De afdeling SARAS, Sapienza Universiteit van Rome voor de oproep Presente Futuro 202.